Eerste maand

Hey allemaal,

Inmiddels zit ik al weer een maand in Cusco en als ik dit zo typ besef ik mij dat de tijd echt snel gegaan is. Dit komt waarschijnlijk doordat ik mij tot nu toe absoluut niet hoef te vervelen. Ik heb van de omgeving en culturele bezienswaardigheden eigenlijk nog niets gezien maar ben wel druk met werken en Spaans leren. Mijn laatste blog is daarom ook al weer even geleden, dus tja waar zal ik beginnen met schrijven...;) Begin wel met hoe mijn week er ongeveer uit ziet.

Op dit moment zijn er ongeveer 35 studenten en/of vrijwilligers aangesloten bij de Spaanse school en elke week gaan er weer mensen weg en komen er nieuwe bij. Ze volgen taallessen, doen vrijwilligerswerk of een combinatie van beide. Elke maandag zijn er dan ook vrijwilligers die starten op hun project en de afgelopen maandagen ben ik samen met Niko met hen meegegaan. Je legt uit hoe ze naar hun project kunnen reizen, stelt ze voor aan de contactpersoon, bespreekt samen wat de vrijwilliger gaat doen en geeft de vrijwilligers een (korte) rondleiding op het project. Op maandagmiddag gaan we ook standaard naar Los Molinos, het project dat van de talenschool zelf is. Om te kijken of alles nog goed loopt en bijna elke maandag start er ook wel iemand. De andere dagen waren we vaak ook een paar uur bezig met administratie: e-mails beantwoorden, nieuwe aanmeldingen van vrijwilligers verwerken, certificaten maken voor studenten, de komst van nieuwe mensen voorbereiden (projectinformatie uitprinten, kortingskaart uitschrijven etc), planning maken voor de introductie van nieuwe vrijwilligers en projecten bellen, gastgezinnen bellen dat er nieuwe vrijwilligers bij ze komen wonen, etc. De meesten dagen had ik daarnaast ook nog twee uur Spaanse les en de rest van de dag hebben we vaak projecten bezocht. Weeshuizen, klinieken voor verslaafden of kinderen/volwassenen met mentale beperkingen, naschoolse opvang, ziekenhuizen, dierenproject, reisbureaus’s/hostels (deze projecten zijn meer voor stage dan echt vrijwilligerswerk), etc. Ik heb nu een paar foto’s toegevoegd, van Los Molinos, een kliniek, een naschoolse opvang en een weeshuis. En goed nieuws: laatste keer vertelde ik over een meisjesweeshuis (zie foto waar ik met kinderen op sta) waar de kinderen kleine slaapkamers ‘met schimmel’ hadden, nou afgelopen vrijdag zijn ze verhuisd! Ik ben er ’s middags gelijk al even wezen kijken omdat er volgende week vrijwilligers starten. Het was gaaf om te zien hoe trots de kinderen zijn op hun nieuwe woonplek! Ik was er samen met Kate (zij werkt hier nu drie maanden als coördinator voor de Amerikaanse vrijwilligers, heel relaxt dat ze er is) en een vrijwilliger. We werden door de kinderen gelijk rondgeleid door het pand: de speelruimte, de keuken, het dakterras, de slaapkamers… Er moet natuurlijk nog veel gebeuren, maar de slaapkamers zagen er al veelbelovend uit! Ze zijn twee keer zo groot en in plaats van 8 slapen er nu 5 kinderen op één kamer (en zonder schimmel;)). Naast Kate loopt hier ook nog een Nederlandse jongen stage. Hij gaat over twee maanden weer weg, maar ook aan hem heb ik veel. Want dit was in principe de laatste week dat Niko er was (hoewel hij nu toch nog wat langer blijft)… vanaf volgende week moet ik het in principe dus allemaal zelf doen! Vind dat wel heel spannend omdat mijn Spaans nog niet goed genoeg is en op bijna alle projecten alleen Spaans gesproken wordt. Ik heb al wel zelf gebeld naar gezinnen en projecten en zolang ze keurig ‘si’ zeggen op wat ik te vragen/zeggen heb, gaat het goed:) Haha maar als ze een heel verhaal in het Spaans terug gaan zeggen, volg ik het meestal niet… tot nu toe stond Niko standby, ben benieuwd hoe dat nu gaat;).

Drie keer per week wordt er ook ’s avonds een activiteit georganiseerd: op maandag altijd voetbal, op dinsdagavond is er de ene week filmavond en de andere week gaan we naar Mosqow (zie vorig verslag) en de donderdagavondactiviteit verschilt, bijvoorbeeld panfluitles, salsales en afgelopen donderdagavond was er een cocktailworkshop. Maar veel activiteiten sla ik nu nog wel over. Merk dat het echt heel onhandig is dat ik nog geen Spaans spreek en in twee uur privéles komen er ook heel wat woorden en grammaticaregels e.d. voorbij;). Veel van mijn vrije minuten gaan dan ook op aan Spaans leren of nog aan het uitwerken/uitzoeken van dingen die ik overdag bijvoorbeeld gedaan heb. Af en toe is dat wel even pittig en ben ik het ook wel zat. Het vraagt behoorlijk wat energie en ik heb constant het gevoel dat ik ‘iets moet’. Wat niet echt hielp was dat ik de afgelopen weken ook niet helemaal fit was. Het begon met keelpijn en hese stem en daarna erg verkouden en de afgelopen dagen veel last van buikpijn. Maar ja, dat schijnt er allemaal bij te horen;) Verkouden van alle andere stoffen die hier in de lucht zitten en buikpijn van het andere eten. Maar, sinds gisteren voel ik me echt weer fit. Hoop dat ik nu gewoon helemaal geacclimatiseerd ben:) Hoewel… pff de school ligt wat hoger, dus je moet altijd een stuk naar boven lopen als je terug gaat. En ben nog elke keer buiten adem als ik er eindelijk ben. Of dat nou de hoogte (Cusco ligt op 3400 meter) of toch mijn conditie is…;) Gelukkig merk ik dat zelfs Peruanen moe boven komen dus ga maar uit van het eerste;).

Maar naast het werken en studeren ben ik ook echt wel aan het genieten van andere dingen. Helaas van de omgeving dus nog niets kunnen zien, maar bijvoorbeeld het samen eten (thuis of in een restaurant) is ook al heel relaxt, even niets hoeven doen. Of tijdens de lunch lekker in de zon zitten of een ‘jugootje’ halen op de markt. Op de foto sta ik samen met Karla, één van mijn Spaanse leraressen en in feite ook collega. En ik sla natuurlijk niet alle activiteiten over…. zoals de salsales of de cocktailworkshop;) Ook organiseerde Niko een tijdje terug een barbecue met een heel varken aan het spit (zie foto). Tja, dat wou ik toch wel eens meemaken. Het was bij een vriend van Niko waar je een schitterend uitzicht hebt over Cusco, dus dat was ook zeker genieten:).

En afgelopen donderdag was er een feestdag in Cusco, Corpus Christi, dus ‘s middags lekker vrij en de stad in! Even van internet geplukt: “Vijftien beschermheiligen en maagden komen vanuit verschillende plaatsen in optochten naar de Cathedraal van Cusco. Hier groeten zij het lichaam van Christus, zestig dagen na Paaszondag. Gedurende de hele dag kun je de geluiden van Maria Angola, de grootste kerkklok van Peru, gebouwd in de 16e eeuw door Diego Arias de la Cerda, horen.” Op het grootste plein van Cusco, Plaza de Armas, stond het vol met mensen en werden de ‘beschermheiligen en maagden’ rondgedragen (zie foto’s). Het was bizar om te zien hoeveel moeite het de mannen soms kostte om de beelden te dragen. En ze dan ook nog ‘laten groeten’ (zie video).
Een delicatesse hier is trouwens cavia en dat was donderdag ook in overvloed aanwezig… nu stond ik al niet te springen om dit te eten omdat ik ze als huisdier heb gehad. Maar na het horen van verhalen van mensen die het wel geprobeerd hebben (en het allemaal maar niets vinden) en zien hoe het er uit ziet, weet ik zeker dat ik het niet wil proberen (zie foto). Hoewel het stiekem toch ook wel weer grappig is dat ze gewoon een peper tussen de tanden zetten. Heb al wel Alpaca gegeten, ook typisch voor hier, dat was erg lekker.

Ben hier trouwens een kop groter dan de gemiddelde Peruaan, vrouw of man. Als we bijvoorbeeld in een café zijn is dat ergens wel een beetje stom, maar bij het feest was het erg handig. Geen enkel probleem om alles goed te kunnen zien! In veel schoenenwinkels verkopen ze dan ook maximaal maat 39, dus dat is nog een probleem met mijn ‘grote’ schoenmaat;) Haha dat wordt dus waarschijnlijk ‘toeristenschoenen’ kopen. En ben er trouwens nog niet uit of mensen in de bus aardig zijn of erg nieuwsgierig, maar ben al meerdere keren aangesproken en de eerste vraag die je dan krijgt is natuurlijk: ‘Uit welk land kom jij?” Grappig om blijkbaar zo duidelijk een gringo (buitenlander) te zijn maar de gesprekjes zijn goed om Spaans te oefenen.

En dan nu weekend:) Dat was ik eerder vergeten te schrijven in ‘het weekverslag’, maar op zaterdag komen altijd de nieuwe studenten/vrijwilligers. Als ze niet bij een gastgezin verblijven moet ik ze ophalen van het vliegveld en ze naar hun appartement brengen en daarna geef ik alle nieuwelingen een rondleiding door de school en de stad. Meestal komen vrijwilligers rond 11 uur aan en ben je als het goed is rond 2 a 3 uur klaar met werken. Afgelopen week zat het allemaal tegen (het begon met het vliegtuig dat een uur vertraagd was) en uiteindelijk was ik pas om 6 uur klaar met werken. Vandaag ging het echter lekker en was ik even na tweeën al klaar met werken. Genieten!
Ergens komende week gaat Niko weg en ga ik dus verhuizen naar zijn appartement. Dat vind ik op zich wel prima. Het is erg gezellig met huisgenoten, dus het zal wel even wennen zijn, maar er is ook veel wisseling van personen. Sinds ik hier woon zijn er twee mensen weggegaan en zijn er drie voor teruggekomen (waarvan twee vandaag). En ook in de rest van de talenschool zijn er wisselingen geweest. Wel lekker om straks alles voor mijzelf te hebben. Ook zijn mijn huisgenoten hier met een ander doel en hebben ze vaak een dagdeel vrij, terwijl het voor mij een baan is van half 9 tot half 7 (ben trouwens wel één middag vrij omdat ik ook op zaterdag een paar uur werk). Het appartement van Niko zit precies onder het appartement waar ik nu woon, dus ik kan nog heel makkelijk bij de anderen naar binnenlopen of met ze afspreken om samen te eten.

Ben benieuwd dus hoe het de komende tijd gaat met ‘alleen’ werken en verhuizen naar een ander appartement! Ik houd jullie op de hoogte.

Tot de volgende keer!

Liefs, Nelleke