Het einde komt in zicht...
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
08 Maart 2014 | Peru, Cuzco
Afgelopen weekend voelde een beetje bijzonder. Want vanaf zaterdag is het maart, met andere woorden: volgende maand ga ik weer terug naar Nederland. Voelt raar om dat te zeggen en te denken, volgende maand! Maar, ik vlieg 30 april, dus pas in mei zal ik in Nederland zijn;) en ik heb dus nog steeds een kleine twee maanden in Peru.
Betekent ook dat na een jaar lang precies te weten waar ik aan toe was, ik weer na moet gaan denken over een baan en een plek om te wonen. Maar het zal allemaal wel goedkomen:)
Nu nog lekker over Peru! De laatste 2 maanden waren geweldig. Het begon natuurlijk met het ophalen van mijn moeder en zus van het vliegveld. Zo bijzonder, ik sta minstens één keer per week op het vliegveld om mensen op te halen en ben dan ook regelmatig getuige van familie en vrienden die helemaal blij zijn elkaar weer te zien (het meest schattig zijn de oma’s die toestemming van de beveiliging krijgen om ‘achter het hek’ te gaan en op hun kleinkind afrennen). Ik dacht dan ook altijd met heimwee aan de mensen in Nederland. Ha, en nu was ik lekker degene die een ‘Hello Goodbye’ momentje had:) Zo fijn om mijn moeder en zus weer te zien en vast te houden!
De eerste week dat ze er waren heb ik gewoon doorgewerkt zodat ze mijn werk konden zien en konden ze ook mooi twee dagen Machu Picchu bezoeken waar ik al geweest was. Vooral de maandag was heel bijzonder, de dag dat ik nieuwe vrijwilligers bij hun project introduceer. Mijn moeder en zus zijn ook mee geweest naar de projecten. We gingen eerst naar twee ziekenhuizen en daarna naar de verslavingskliniek. Haha als er een nieuwe vrijwilliger is worden alle mannen opgetrommeld, gaan ze in een lijn staan en stellen ze zichzelf voor. Dit gaat altijd met veel bombarie (zo schreeuwen ze bijv. bij elke man als hij zijn naam gezegd heeft ‘Hola! + zijn naam) en geklap en natuurlijk werd er ook geklapt voor m’n moeder en zus. Was een leuke ‘binnenkomer’. Daarna gingen we naar een huis waar kinderen met een beperking wonen en een weeshuis. Dit was wel even andere koek. Vergeleken met Nederland is de kwaliteit van de huizen heel slecht, vooral in het weeshuis waar het bijvoorbeeld niet fris ruikt en een onderbroek gewoon in een plantenbak blijft liggen. Dit was wel even een andere werkelijkheid. Maar de kinderen zijn altijd blij om nieuwe mensen te zien en mijn moeder en zus hebben dan ook heel wat knuffels gekregen. Zo bijzonder om te zien! Tot slot gingen we nog naar een ander weeshuis, speciaal gepland aan het eind van de dag want daar was een feestje ter ere van zoveel jaar bestaan. Er was muziek en met zijn drieën hebben we een hele tijd met de kinderen gedanst.
Ja, dit was wat dat betreft één van de meest mooie en bijzondere dagen, dat mijn moeder en zus een aantal projecten hebben gezien, hebben meegemaakt hoe het is om de gammele taxi of overvolle bus te nemen, de buitenwijken van Cusco zagen en de vrouwtjes met hun traditionele haardracht en kleding, hoe ik vrijwilligers introduceer bij hun project, etc. Een belangrijk deel van mijn leven/werk dus hier.
Verder heb ik ze mijn favoriete plekjes van Cusco kunnen laten zien, mijn favoriete restaurantjes, mijn stekkie, mijn… ach, jullie snappen het wel:)
De tweede week zijn we nog een aantal dagen weggeweest, naar Copacabana in Bolivia (ik moest Peru even uit voor een nieuw visum) en Puno in Peru. In Copacabana was het weer even heerlijk relaxen bij het Titicacameer (ik was daar al eerder geweest) en in Puno hebben we onder andere de drijvende rieteilanden van de Uros indianen bezocht. Ze maken een eiland volledig van riet, zelfs de huizen. Omdat de onderste laag wegrot, wordt er elke paar maanden een nieuwe laag riet gelegd.
We zijn met de trein teruggegaan van Puno naar Cusco. Dit was een hele bijzondere trein(rit). De trein was van binnen luxe ingericht en als lunch kregen we een driegangen menu. Ook was er entertainment zoals verschillende Peruaanse bandjes. Maar vooral heel leuk was dat de achterste wagon open was zodat je vrij uitzicht naar buiten had. Het voelde even net alsof ik vele jaren terug leefde en met mijn witte zakdoekje geliefden kon uitzwaaien. Oke, die stonden natuurlijk naast me, maar jullie snappen vast het idee:)
Onderweg hebben we de schitterende natuur van het Andesgebergte gezien en zagen we het landschap langzaam veranderen van de hoogvlakte naar de bergen (de trein doet er ongeveer 10 uur over).
Na nog een paar dagen in Cusco was ’t weer gedaan met de pret en gingen mijn moeder en zus weg. Het was best even lastig om ze weer uit te zwaaien op het vliegveld en zelf achter te blijven. Maar ben ontzettend dankbaar dat ze naar Peru konden komen en dat als we nu skypen ik bijvoorbeeld kan zeggen, ik heb met die daar en daar gegeten en ze het dan gewoon weten:)
Daarna een paar weken gewerkt en dat was wel even heel druk. Omdat mijn baas een aantal weken op vakantie was nam ik een deel van zijn taken over. Daarnaast zou ik zelf als hij terug was, ook weer een week op vakantie gaan. Dus ik moest ook alvast voorbereidingen treffen voor mijn eigen vakantie, zoals vrijwilligers een week eerder al introduceren bij hun project.
Maar wat is vakantie dan lekker en vooral als je naar Huacachina gaat! Huacachina ligt in het Zuidwesten van Peru, het is een woestijnachtig gebied met de hoogste duinen ter wereld. Wow, een soort van Soesterduinen maar dan tot zover je kan kijken en duinen vele vele malen groter. Hoop dat het op de foto’s een beetje te zien is. Daarnaast is het daar volop zomer en hadden we een hostel met zwembad geboekt. Op en top vakantiegevoel dus, zeg maar in het zwembad drijven met een cocktail in je hand;)
In de duinen hebben we nog gecrost met een sandbuggy, ontzettend gaaf en (een poging gedaan tot) sandboarden. Het voordeel t.o.v. snowboarden: je valt lekker zacht;)
Daarnaast naar Islas Ballestas geweest, een groep eiland voor de kust van Peru waar onder andere ontzettend veel vogels, zeeleeuwen en pinguïns leven. Ik wist niet dat zeeleeuwen zo’n kabaal konden maken! Maar bijna het meest schokkend waren nog de enorme kwallen (een stuk groter dan zoals je ze in de Noordzee ziet) die er dreven.
In de omgeving ook nog een wijngaard bezocht (de lekkerste wijn van Peru komt uit omgeving van Ica) en daarna naar Lima. Velen vinden Lima maar een lelijke en grijze miljoenenstad (rond de 8 miljoen inwoners) en niet de moeite waard om te bezoeken. Ik was dan ook erg benieuwd maar juist daardoor viel het mij mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik vooral naar drie verschillende mooie buitenwijken van Lima ben geweest die aan de kust liggen. En van de zee word ik altijd blij:). Ik ben nog kort in het centrum geweest en heb wel een paar historische gebouwen gezien, maar vond de buitenwijken en de kust leuker om te zijn.
Daarna gingen we door naar Huaraz om de Cordillera Blanca te bekijken. Nog wel hele mooie natuur gezien, maar niet echt de gletsjers en sneeuwtoppen waar ik op hoopte (Cordillera Blanca is het hoogste gebergte van Peru) vanwege tijdgebrek en het boeken van een tegenvallende tour. Maar toch weer een ander stuk van Peru gezien:)
Inmiddels ben ik al weer bijna 2 weken aan het werk. Je kan wel merken dat het regenseizoen een beetje aan het einde komt, meer en meer hebben we volop zon, lekker!
Maar ik hoorde al dat in Nederland dit weekend ook lente verwacht wordt:)
Net als in veel delen van de wereld werd afgelopen weekend in Cusco ook carnaval gevierd. Dit was de week van te voren al te merken. Ergens begin van de week werd ik door een jongetje natgespoten door een waterpistool en ik dacht, wat schattig, lekker kattenkwaad uithalen. Maar toen ik eind van de week richting Plaza San Blas liep werd ik gewaarschuwd: ‘Kijk uit! Allemaal kinderen lopen rond met waterpistolen, waterballonnen, emmers vol met water, schuimbussen.’ Aaah…. Elkaar onder het schuim spuiten en nat gooien hoort hier dus bij carnaval. In het weekend barstte het dan ook los en heb ik meegedaan aan een enorm water- en schuimgevecht op Plaza de Armas, het hoofdplein. Ik heb nog nooit carnaval gevierd, maar dit was wel super leuk! Helaas ontbreken de foto’s een beetje want te midden van het gevecht was dit echt onmogelijk, maar had het er graag opgezet:)
Ja, in Cusco is het nooit saai. Wie mij ook op Facebook heeft, weet waarschijnlijk al dat ik een keer om 4 uur ’s ochtends wakker werd omdat er een fanfare door mijn straat liep! Die even verderop bij de kerk stopte en lekker doorspeelde. Uiteindelijk hebben tot 10 uur ’s avonds verschillende bandjes gespeeld, wat ook de hele dag op school te horen was. Gelukkig kon ik er een tijdje tussenuit naar twee projecten;)
Maar dit bleek het begin te zijn van twee weken feest in de wijk waar ik woon. Hier kunnen de Nederlandse straatfeesten nog iets van leren;) Twee weken lang veel muziek maar irritanter, twee weken lang enorm harde knallen. En dan steeds ratelend, elke keer schrok ik weer. Soms was het zo hard dat het leek alsof het in mijn eigen kamer afgestoken werd. Maar ach, aan het einde werd het afgesloten met een feest op het plein en dat deed heel erg Koninginnedagachtig aan. Allemaal standjes waar je bier en eten kon kopen, drie verschillende podia met live bandjes. Dat was dan wel weer gezellig:)
De afsluitende dag liepen ze ook nog met fanfare door mijn straat, daar heb ik nog wel een foto van. De eerste keer om 4 uur ’s nachts niet;)
Waarschijnlijk zal dit mijn enelaatste blog zijn. Nog een kleine twee maanden in Peru en ik heb geen hele bijzondere dingen meer gepland.
Ik heb dit keer wel heel veel foto’s. Omdat je via waarbenjij.nu maar een maximaal aantal foto’s kan uploaden, heb ik alle foto’s van mijn eerdere verslagen (behalve de laatste) verwijderd.
Geniet van het lenteweer en tot snel alweer!
Liefs en saludos, Nelleke
Betekent ook dat na een jaar lang precies te weten waar ik aan toe was, ik weer na moet gaan denken over een baan en een plek om te wonen. Maar het zal allemaal wel goedkomen:)
Nu nog lekker over Peru! De laatste 2 maanden waren geweldig. Het begon natuurlijk met het ophalen van mijn moeder en zus van het vliegveld. Zo bijzonder, ik sta minstens één keer per week op het vliegveld om mensen op te halen en ben dan ook regelmatig getuige van familie en vrienden die helemaal blij zijn elkaar weer te zien (het meest schattig zijn de oma’s die toestemming van de beveiliging krijgen om ‘achter het hek’ te gaan en op hun kleinkind afrennen). Ik dacht dan ook altijd met heimwee aan de mensen in Nederland. Ha, en nu was ik lekker degene die een ‘Hello Goodbye’ momentje had:) Zo fijn om mijn moeder en zus weer te zien en vast te houden!
De eerste week dat ze er waren heb ik gewoon doorgewerkt zodat ze mijn werk konden zien en konden ze ook mooi twee dagen Machu Picchu bezoeken waar ik al geweest was. Vooral de maandag was heel bijzonder, de dag dat ik nieuwe vrijwilligers bij hun project introduceer. Mijn moeder en zus zijn ook mee geweest naar de projecten. We gingen eerst naar twee ziekenhuizen en daarna naar de verslavingskliniek. Haha als er een nieuwe vrijwilliger is worden alle mannen opgetrommeld, gaan ze in een lijn staan en stellen ze zichzelf voor. Dit gaat altijd met veel bombarie (zo schreeuwen ze bijv. bij elke man als hij zijn naam gezegd heeft ‘Hola! + zijn naam) en geklap en natuurlijk werd er ook geklapt voor m’n moeder en zus. Was een leuke ‘binnenkomer’. Daarna gingen we naar een huis waar kinderen met een beperking wonen en een weeshuis. Dit was wel even andere koek. Vergeleken met Nederland is de kwaliteit van de huizen heel slecht, vooral in het weeshuis waar het bijvoorbeeld niet fris ruikt en een onderbroek gewoon in een plantenbak blijft liggen. Dit was wel even een andere werkelijkheid. Maar de kinderen zijn altijd blij om nieuwe mensen te zien en mijn moeder en zus hebben dan ook heel wat knuffels gekregen. Zo bijzonder om te zien! Tot slot gingen we nog naar een ander weeshuis, speciaal gepland aan het eind van de dag want daar was een feestje ter ere van zoveel jaar bestaan. Er was muziek en met zijn drieën hebben we een hele tijd met de kinderen gedanst.
Ja, dit was wat dat betreft één van de meest mooie en bijzondere dagen, dat mijn moeder en zus een aantal projecten hebben gezien, hebben meegemaakt hoe het is om de gammele taxi of overvolle bus te nemen, de buitenwijken van Cusco zagen en de vrouwtjes met hun traditionele haardracht en kleding, hoe ik vrijwilligers introduceer bij hun project, etc. Een belangrijk deel van mijn leven/werk dus hier.
Verder heb ik ze mijn favoriete plekjes van Cusco kunnen laten zien, mijn favoriete restaurantjes, mijn stekkie, mijn… ach, jullie snappen het wel:)
De tweede week zijn we nog een aantal dagen weggeweest, naar Copacabana in Bolivia (ik moest Peru even uit voor een nieuw visum) en Puno in Peru. In Copacabana was het weer even heerlijk relaxen bij het Titicacameer (ik was daar al eerder geweest) en in Puno hebben we onder andere de drijvende rieteilanden van de Uros indianen bezocht. Ze maken een eiland volledig van riet, zelfs de huizen. Omdat de onderste laag wegrot, wordt er elke paar maanden een nieuwe laag riet gelegd.
We zijn met de trein teruggegaan van Puno naar Cusco. Dit was een hele bijzondere trein(rit). De trein was van binnen luxe ingericht en als lunch kregen we een driegangen menu. Ook was er entertainment zoals verschillende Peruaanse bandjes. Maar vooral heel leuk was dat de achterste wagon open was zodat je vrij uitzicht naar buiten had. Het voelde even net alsof ik vele jaren terug leefde en met mijn witte zakdoekje geliefden kon uitzwaaien. Oke, die stonden natuurlijk naast me, maar jullie snappen vast het idee:)
Onderweg hebben we de schitterende natuur van het Andesgebergte gezien en zagen we het landschap langzaam veranderen van de hoogvlakte naar de bergen (de trein doet er ongeveer 10 uur over).
Na nog een paar dagen in Cusco was ’t weer gedaan met de pret en gingen mijn moeder en zus weg. Het was best even lastig om ze weer uit te zwaaien op het vliegveld en zelf achter te blijven. Maar ben ontzettend dankbaar dat ze naar Peru konden komen en dat als we nu skypen ik bijvoorbeeld kan zeggen, ik heb met die daar en daar gegeten en ze het dan gewoon weten:)
Daarna een paar weken gewerkt en dat was wel even heel druk. Omdat mijn baas een aantal weken op vakantie was nam ik een deel van zijn taken over. Daarnaast zou ik zelf als hij terug was, ook weer een week op vakantie gaan. Dus ik moest ook alvast voorbereidingen treffen voor mijn eigen vakantie, zoals vrijwilligers een week eerder al introduceren bij hun project.
Maar wat is vakantie dan lekker en vooral als je naar Huacachina gaat! Huacachina ligt in het Zuidwesten van Peru, het is een woestijnachtig gebied met de hoogste duinen ter wereld. Wow, een soort van Soesterduinen maar dan tot zover je kan kijken en duinen vele vele malen groter. Hoop dat het op de foto’s een beetje te zien is. Daarnaast is het daar volop zomer en hadden we een hostel met zwembad geboekt. Op en top vakantiegevoel dus, zeg maar in het zwembad drijven met een cocktail in je hand;)
In de duinen hebben we nog gecrost met een sandbuggy, ontzettend gaaf en (een poging gedaan tot) sandboarden. Het voordeel t.o.v. snowboarden: je valt lekker zacht;)
Daarnaast naar Islas Ballestas geweest, een groep eiland voor de kust van Peru waar onder andere ontzettend veel vogels, zeeleeuwen en pinguïns leven. Ik wist niet dat zeeleeuwen zo’n kabaal konden maken! Maar bijna het meest schokkend waren nog de enorme kwallen (een stuk groter dan zoals je ze in de Noordzee ziet) die er dreven.
In de omgeving ook nog een wijngaard bezocht (de lekkerste wijn van Peru komt uit omgeving van Ica) en daarna naar Lima. Velen vinden Lima maar een lelijke en grijze miljoenenstad (rond de 8 miljoen inwoners) en niet de moeite waard om te bezoeken. Ik was dan ook erg benieuwd maar juist daardoor viel het mij mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik vooral naar drie verschillende mooie buitenwijken van Lima ben geweest die aan de kust liggen. En van de zee word ik altijd blij:). Ik ben nog kort in het centrum geweest en heb wel een paar historische gebouwen gezien, maar vond de buitenwijken en de kust leuker om te zijn.
Daarna gingen we door naar Huaraz om de Cordillera Blanca te bekijken. Nog wel hele mooie natuur gezien, maar niet echt de gletsjers en sneeuwtoppen waar ik op hoopte (Cordillera Blanca is het hoogste gebergte van Peru) vanwege tijdgebrek en het boeken van een tegenvallende tour. Maar toch weer een ander stuk van Peru gezien:)
Inmiddels ben ik al weer bijna 2 weken aan het werk. Je kan wel merken dat het regenseizoen een beetje aan het einde komt, meer en meer hebben we volop zon, lekker!
Maar ik hoorde al dat in Nederland dit weekend ook lente verwacht wordt:)
Net als in veel delen van de wereld werd afgelopen weekend in Cusco ook carnaval gevierd. Dit was de week van te voren al te merken. Ergens begin van de week werd ik door een jongetje natgespoten door een waterpistool en ik dacht, wat schattig, lekker kattenkwaad uithalen. Maar toen ik eind van de week richting Plaza San Blas liep werd ik gewaarschuwd: ‘Kijk uit! Allemaal kinderen lopen rond met waterpistolen, waterballonnen, emmers vol met water, schuimbussen.’ Aaah…. Elkaar onder het schuim spuiten en nat gooien hoort hier dus bij carnaval. In het weekend barstte het dan ook los en heb ik meegedaan aan een enorm water- en schuimgevecht op Plaza de Armas, het hoofdplein. Ik heb nog nooit carnaval gevierd, maar dit was wel super leuk! Helaas ontbreken de foto’s een beetje want te midden van het gevecht was dit echt onmogelijk, maar had het er graag opgezet:)
Ja, in Cusco is het nooit saai. Wie mij ook op Facebook heeft, weet waarschijnlijk al dat ik een keer om 4 uur ’s ochtends wakker werd omdat er een fanfare door mijn straat liep! Die even verderop bij de kerk stopte en lekker doorspeelde. Uiteindelijk hebben tot 10 uur ’s avonds verschillende bandjes gespeeld, wat ook de hele dag op school te horen was. Gelukkig kon ik er een tijdje tussenuit naar twee projecten;)
Maar dit bleek het begin te zijn van twee weken feest in de wijk waar ik woon. Hier kunnen de Nederlandse straatfeesten nog iets van leren;) Twee weken lang veel muziek maar irritanter, twee weken lang enorm harde knallen. En dan steeds ratelend, elke keer schrok ik weer. Soms was het zo hard dat het leek alsof het in mijn eigen kamer afgestoken werd. Maar ach, aan het einde werd het afgesloten met een feest op het plein en dat deed heel erg Koninginnedagachtig aan. Allemaal standjes waar je bier en eten kon kopen, drie verschillende podia met live bandjes. Dat was dan wel weer gezellig:)
De afsluitende dag liepen ze ook nog met fanfare door mijn straat, daar heb ik nog wel een foto van. De eerste keer om 4 uur ’s nachts niet;)
Waarschijnlijk zal dit mijn enelaatste blog zijn. Nog een kleine twee maanden in Peru en ik heb geen hele bijzondere dingen meer gepland.
Ik heb dit keer wel heel veel foto’s. Omdat je via waarbenjij.nu maar een maximaal aantal foto’s kan uploaden, heb ik alle foto’s van mijn eerdere verslagen (behalve de laatste) verwijderd.
Geniet van het lenteweer en tot snel alweer!
Liefs en saludos, Nelleke
-
08 Maart 2014 - 08:33
Marjon:
Hee nelleke,
Wat leuk om je reisverslag van de laatste tijd te lezen, terwijl ik thuis op de bank zit. Maar niks bijzonders meer de komende 2 maanden? Volgens mij id iedere dag in Cusco bijzonder!! Blijf genieten hè komende 2 maanden, want het vliegt om!!
Liefs marjon -
08 Maart 2014 - 09:27
Rianne Z:
Hoi Nelleke!
Wat schrijf je toch leuk. :) Het is nog steeds heel erg leuk om al je verhalen te lezen. Het enthousiasme spat er nog steeds vanaf. ;) Veel plezier nog de komende maanden, en tot (relatief) gauw!
Liefs,
Rianne -
08 Maart 2014 - 10:43
Jaap:
Ha Nelleke!
Leuk om je verslag weer te lezen! En mooie foto's ook!
Groetjes,
Jaap -
08 Maart 2014 - 15:17
Hena:
Hé Nelleke!
Wat een mooi verslag wil, weer veel mooie herinneringen gemaakt! :) Fijn dat ook je moeder en zus nu een beetje mee konden maken hoe het voor jou daaraan toegaat in Peru. Vive la Peru! En geniet nog van je laatste 2 maandjes in Cusco. Hier doet inderdaad de lente al z'n intrede, dus tegen de tijd dat je terugkomt zal de klimaatschok hopelijk meevallen :)
Liefs! -
08 Maart 2014 - 15:18
Hena:
*dat moest natuurlijk 'Viva el Peru!' zijn =P -
08 Maart 2014 - 16:06
Matthea:
Hé, mooi verhaal weer en mooie foto's! Ik wens je nog veel plezier, maar ik ben toch blij als je weer terug bent. ;)
Liefs, Matthea -
08 Maart 2014 - 19:36
Els Warners:
Hoi Nelleke,
mooi om alles van je te volgen en de foto's te zien. Heb je moeder al even gesproken en ze was wel heel blij dat ze gegaan is! Nog een goede tijd en de herinnering straks is van onschatbare waarde, wat heb je wat mee gemaakt en wat heb je veel gezien!
groetjes Els -
08 Maart 2014 - 20:29
Frouktje:
Hallo Nelleke,
Erg leuk om je verslag te lezen! Over de drijvende rieteilanden vertel ik ook wel op school en dan te bedenken dat jij dat allemaal met eigen ogen hebt gezien! (Zo zijn er de afgelopen periode wel meer foto's langs gekomen waar ik over vertel.) Wat een super ervaring zo'n jaar iets heel anders doen. En natuurlijk geweldig dat je moeder en zus op bezoek kwamen en jouw leven daar hebben gezien en meegemaakt!
Nog een heel goede tijd daar, geniet er van!
Hartelijke groeten,
Frouktje -
10 Maart 2014 - 10:49
Jeanette:
Jaa! Weer een blog! Superleuk!Geniet van je twee laatste maandjes in Cusco! Het is echt heel leuk om je enthousiasme zo te lezen!
Xx -
10 Maart 2014 - 13:43
Evelien VG:
He Nelleke! Super gaaf verhaal! wat doe en zie jij veel toffe dingen zeg! Geniet nog heel erg van je laatste 1.5 maand!
Xx Eef -
11 Maart 2014 - 21:29
Frits:
Lieve meid, wat een mooi verhaal weer en wat een boel foto's! Gaaf!! Geniet nog van alles wat je gaat meemaken... saai zal het volgens mij niet gauw zijn in Cusco! ;)
Mucho amor y abrazos! -
02 April 2014 - 16:31
Mirjam U:
Geniet nog van je laatste paar weken! Succes met afronden en afscheid nemen.
Liefs Mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
